با هم

با هم می شه مثل ماه درخشید
می شه به زمین ستاره بخشید

با هم می شه تو روزای ابری
از گم شدن خورشید نترسید

با هم می شه آفتاب رو صدا کرد
خاک رو معتبر مثل طلا کرد

با هم می شه سنگِ بی صدا رو
با ناز ترانه آشنا کرد

با هم
       پشتِ ما کوهه
                     نمی ترسیم
                              نمی افتیم
                                       نمی بازیم

این آواز نمی میره
                         تا وقتی که هم آوازیم

بتازه غصه تا می خواد بتازه
          نسازه روزگار٬ با ما نسازه

شب و روز طعنه ی دشمن دوباره
          بباره٬ از در و دیوار بباره

با هم
       پشتِ ما کوهه
                     نمی ترسیم
                              نمی افتیم
                                       نمی بازیم

این آواز نمی میره
                         تا وقتی که هم آوازیم

زندگی دوباره

دیشب به خود گفتم: شعور یک گیاه در وسط زمستان

از تابستان گذشته نمی آید.

از بهاری می آید که فردا می رسد.

گیاه به روزهایی که رفته نمی اندیشد، به روزهایی می اندیشد که می آید.

اگر گیاهان یقین دارند که بهار خواهد آمد، چرا ما انسان ها باور نداریم که

روزی خواهیم توانست به هرآنچه می خواهیم دست یابیم!!!

زندگی یک گل سرخ است
                    
                      پر از عطر، پر از خار، پر از برگ لطیف

یادمان باشد اگر گل چیدیم
                     
                      عطر و خار و گل و گلبرگ
                                           
                                    همه همسایه ی دیوار به دیوار همند!